Međunarodno sportsko takmičenje 14. Zimske olimpijske igre 1984. godine u Sarajevu (ZOI ’84) najveći je i najzanimljiviji sportski događaj koji je održan na prostorima Jugoslavije.

Sarajevo do tada nije imalo razvijene zimske sportove na snijegu i ledu. Na Jahorini su postojale dvije dosta skromne žičare i jedan hotel, ali građani Sarajeva su bili svjesni da Jahorina i Bjelašnica imaju izezetno povoljne resurse za razvoj zimskih sportova povjerio je organizaciju 14. Zimskih olimpijskih igara Sarajevu

Sarajevo je, do tada, bilo jedan od ukupno 12 gradova organizatora zimskih olimpijskih igara. Prvi put u istoriji Radio Sarajeva prekinut je uobičajeni program kako bi se saopšila najradosnija vijest građanima.

U organizaciju su se uključili svi, grad, republika i cijela nekadašnja Jugoslavija, ali i obični građani koji su željeli dati doprinos. U realizaciji igara bilo je angažovano 10.450 volontera, 4000 kompanija i preko milion pojedinačnih donatora.

Sportska priča koja je promijenila i obilježila istoriju Sarajeva počela je ceremonijom otvorenja koja se dogodila između 14:30 – 16:06 sati, 08. februara 1984. godine. Prvi put u istoriji jedna žena, hrvatska klizačica Sanda Dubravčić, zapalila je olimpijski plamen. Sarajevo je do tog trenutka izgledalo kao domaćin ljetnih olimpijskih igara, ali u 14:55 sati, kada je i zapaljen olimpijski plamen, počeo je padati snijeg.

Isti dan, otvoren je i Olimpijski muzej u Sarajevu.

Učesnici igara takmičili su se na sportskim terenima Jahorine, Bjelašnice, Igmana i Trebevića, te u sportskim dvoranama Skenderija i Zetra u Sarajevu.

Program igara obuhvatao je 39 događaja na kojima je učestvovalo 1.272 sportista iz 49 zemalja (274 takmičarke i 998 takmičara). Opet je Sarajevo mjesto gdje se spaja Istok i Zapad, jer na sarajevsku olimpijadu su došli predstavnici zemalja i istočnog i zapadnog bloka.

Igre su, i po broju učesnika i po uspješnosti organizacije, nadmašile sve dosadašnje. ZOI ’84 pratilo je preko 7.500 predstavnika medijskih kuća iz 41 zemlje, a procijenjeno je da je ovaj događaj, posredstvom televizije, pratilo više od 2.5 milijarde gledalaca.

Pored sportskih borilišta, poznati sarajevski domaćinski duh bio je u prvom plan. Grad je živio u jednom nezaboravnom ambijentu. I danas se pamti olimpijsko valentinovo, kada su 14. februara sarajelije slavile srebro mladog slovenskog skijaša Jure Franka, prve i jedine olimpijske medalje koji je osvojila Jugoslavija. Na tipičan sarajevski način zahvalili su “vitezu bijelih staza” se paraolom “Volimo Jureka više od bureka!” Organizacioni odbor odlučio je da se dodjela medalja za ovu utrku premjesti s Bjelašnice na plato centra Skenderija, gdje se okupilo oko 20.000 sarajlija.

Igre su zatvorene 19. februara, svečanošću koja je počela u 20:00 sati, u dvorani Zetra.

Na zasjedanju MOK-a u julu 1984. godine u Los Angelesu, delegacija Sarajeva je podnijela završni izvještaj o organizaciji ZOI, a kao odgovor je stiglo oficijelno saopštenje da su do tada to bile najbolje organizovane Zimske olimpijske igre.

Nakon Olimpijskih igara donesena je odluka da zimski raspust u školama traje 30, a ne 15 dana, kako bi porodice mogle provoditi više vremena uživajući u zimskim sportovima.

Osam godina nakon što su idilične slike Sarajeva i njegovih prirodnih ljepota obišle cijeli svijet, Sarajevo je opet u centru pažnje svjetske javnosti, ali ovaj put kao najveći koncentracioni logor u modernoj istoriji čovječanstva.

Sarajevski olimpijski duh nikad nije prestao da živi, skijališta su gotovo u potpunosti obnovljena, ali slike ratnih razaranja još uvijek su prisutne na Trebeviću, gdje se nalazi razrušena bob staza i Igmanu, gdje se nalaze tri skakaonice. Također, Olimpijski muzej u centru grada još uvijek nije u potpunosti obnovljen, a fundus Muzeja smješten je u prostorijama Zetre.